پیمان باقرپور؛ حسین موسوی؛ سید علی محمد آذربخش
چکیده
چکیدهیکپارچگی و ادغام رسانههای سنتی و تحولات و تغییرات فناوریها و رسانههای نوین باعث همگرایی رسانهای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهمترین و در عینحال، بحثبرانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ بهطوری که برخی از نظریهپردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب ...
بیشتر
چکیدهیکپارچگی و ادغام رسانههای سنتی و تحولات و تغییرات فناوریها و رسانههای نوین باعث همگرایی رسانهای شده است. قطعا همگرایی یکی از مهمترین و در عینحال، بحثبرانگیزترین مفاهیمی بوده است که در دو دهه گذشته، در حوزه صنعت رسانه مطرح شده است؛ بهطوری که برخی از نظریهپردازان در آستانه قرن بیست و یکم، از همگرایی با عنوان انقلاب دوم صنعتی یاد میکنند. بنابراین این پدیده، فرآیندی مداوم و در حال پیشرفت است که تمامی حوزههای مرتبط با رسانه، از جمله فناوری، صنایع، محتوا و مخاطب را شامل میشود. بدینترتیب در این پژوهش مساله این است که روش-های همگرایی میان صدا و سیما و فضای در حوزه تولید محتوا چیست؟ پژوهش حاضر به صورت کیفی انجام شده است. دادههای پژوهش از طریق مصاحبه عمیق با 12 کارشناس، گردآوری و پس از استخراج و کدگذاری، مقولهبندی شده است. در نهایت، در پاسخ به پرسش اصلی پژوهش،راهکارهایی ارائه شد، که عبارتند از: 1- آموزش سواد رسانهای مخاطب 2- تغییر کارکردهای رسانه 3- حذف پارازیتها 4- استفاده متفاوت از هر دو فضای رسانهای 5- تعامل با مخاطب 6- تغییر استراتژیها 7- تغییر سیاستها از طریق طراحی آرایش رسانهای، ایجاد سیاست رسانهای، ایجاد گفتمان مشترک و برخورداری از نیروی متخصص 8- بهرهمندی از آرشیو غنی، اعتماد اجتماعی و مزیت تشکیلاتی صدا و سیما 9- قابلیت تبدیل شدن و فرآوری محتوا 10- بهرهمندی از مزیت نعمت تصویر در صدا و سیما 11- استفاده از محتوای مردم ساخت 12- استفاده از سرعت انتشار بالا در فضای مجازی 13- استفاده از موج سازی.